Kleuren hoef je niet te zien – je kunt ze ook zijn.
Op een doordeweekse namiddag in mei woonde ik de try-out van “Karlos, Kameleon” bij in de stemmige theaterzaal van Theater WAANzin te Gent. Een muziek- & verteltheater voor kinderen vanaf negen. Een concept met een diepere boodschap over een Kameleon die o wee kleurenblind is. Ik vlij mij in de pluche en weet niet goed wat te verwachten.
Een voor een betreden vijf muzikanten (een houtblaaskwintet) de bühne. De muziek klinkt nieuwsgierig, zoekend en vragend en het zijn de fluit en de hobo die het gezelschap tot slot sprankelend spelend vervoegen. Het zijn vijf leerlingen die het schildersatelier betreden. De meester-schilder is druk in de weer en werkt arm wiekend en met grote borsteltrekken onverstoord verder aan zijn schilderij. Deze opener staat er als een huis en meteen maakt het publiek ook kennis met de verschillende instrumenten en hun specifieke klankkleur. De klarinet, de hobo, de fluit, fagot en hoorn nemen plaats op hun stoeltjes. Nu kan het verhaal verteld worden. Het relaas over Karlos, Karlos de Kameleon.
Ongetwijfeld denk je dan meteen aan de fantastische kleuren die het lichaampje van deze schattige dieren betoverend mooi maakt. Maar, … Karlos is kleurenblind en daar is hij het hart van in. Voor hem is alles grijs en donker, dit is hoe zijn wereld er uit ziet. Hoe zeer hij ook probeert hij ziet in alles en iedereen grijze strepen. Melancholische muziek neemt de bovenhand.
Grijze kikkers met poten als een zebra, ’t ja op de duur ziet Karlos alles alleen nog maar in zwart-wit. Hij trekt door de jungle op zoek naar hulp. Een dokter schrijft hem een sapje voor, het sap van de zwam. Hoopvol drinkt hij het lauwe drankje op en voelt hij de vloeistof binnen komen in zijn lichaam. Ook andere dieren bieden hulp maar steeds weer zonder resultaat. Er is niemand die mij kan helpen, zucht Karlos.
Tot hij Oregon de zangvogel die iedereen gelukkig maakt tegen het lijf loopt. Hij geeft Karlos weer levensvreugde. Hippe elektronische beats knallen door de boxen. Oregon leert hem het leven van een andere kant zien. Jij alleen kunt dit oplossen zegt hij tegen Karlos. Door jou donkere gedachten zie je alles nog maar in zwart-wit. Maar kleur kan je ruiken en voelen, als je maar hard genoeg probeert dan kan je het zelfs zijn!
Ook de andere kameleons die altijd uit de buurt van de grijze kameleon bleven omdat ze bang waren van iemand die anders is, komen (eerst aarzelend) kijken. Bang, Bang, Bang maakt plaats voor nieuwsgierigheid, verwondering en contact. Zonnestralen schijnen en Karlos zet zich open voor zoveel schoonheid en kleur!
Dit muziek- & verteltheater (onder leiding van regisseur Sofie De Mol) wil kinderen kennis laten maken met de houtblazers familie. Hoe heten deze instrumenten en hoe klinken ze? Wat is hun bereik en wat zijn de mogelijkheden? En dat laat Bois de Vivre (houtblaaskwintet) duidelijk horen. Dit is geen vertelling dat afgewisseld wordt door muziek. De muzikanten verlaten hun comfortzone en acteren gedurende de hele voorstelling. Zij zitten geïntegreerd in het totaalconcept. Soms wordt er alleen vertelt (een schitterende vertolking door verteller-acteur-auteur Yves Bondue) en soms alleen gemusiceerd. Een andere keer loopt de muziek onder of boven het verhaal. De muzikanten slagen er virtuoos in om de emoties (en dat zijn er nogal wat) over te brengen. Maar ook het gebruik van elektronische beats worden niet geschuwd. Dit alles zorgt voor voortdurende afwisseling en verveelt geen enkele keer.
Karlos, Kameleon richt zich met dit sterk product tot de culturele sector en wil met deze familievoorstelling naar de theaterzalen van culturele centra en op kinderfestivals. Hou voor meer informatie de website www.yvesbondue.be in het oog.
Dit is een aanrader zoveel is zeker.
Tekst en foto’s: Geert Vanmaeckelberghe
