Het eerste weekend heeft ons veel laten zien. Naast de mooie optredens ook hoe het jury team aan de slag ging en hoe zij belonen en waarderen wel of niet hebben toepast. Wat we merken is dat de gesproken beoordeling vooral kritisch is en dat belonen en waarderen daar nog niet bij alle juryleden in doorklinkt. Ook is er nogal verschil dat je meer en minder informatie krijgt. Er zijn juryleden die hun tape helemaal volpraten en er zijn ook juryleden, die op tape weinig toevoegen aan hun punten. De eerste dag ging er ook nog wel iets fout waardoor niet iedereen een gesproken beoordeling kreeg, vanwege een mislukte tape.
Jammer natuurlijk, omdat we tijdens de persconferentie begrepen dat juist die dag de norm “gezocht” wordt door het jury team. De eerste dag, veel teleurstelling bij deelnemers, het was stil in het stadion toen de punten bekend gemaakt werden en na de uitleg van de juryvoorzitter over norm stellen kunnen we ons voorstellen dat voor de volgende editie deelnemers deze eerste dag willen mijden. Misschien moet er toch een speciale ijkdag komen voor de jury met niet deelnemende korpsen, zodat er echt geen verschil zit in beoordelen op de eerste en laatste dag van het WMC.
Verder was er natuurlijk ook nog het OWS, het systeem zelf. De zilver en goud beleving is er nog niet. Er werd gesteld dat er in het verleden te veel korpsen met goud naar huis gingen. Of de huidige opzet van het systeem dan de meest passende is, tja, dat vragen we ons af. Zoals al gezegd het is een wedstrijd van en voor de korpsen en het is een wedstrijd waar zo intensief op voorbereid wordt dat er eigenlijk alleen maar sprake is van ieder op zijn eigen top presteren. En er ligt een verantwoordelijkheid bij organisatie en jury om korpsen niet te ontmoedigen maar om vooral te enthousiasmeren en te stimuleren.
Hoe kun je brons, zilver en goud beleving juist versterken, gewoon een ranking en dan de nummers 1, 2 en 3, zoals bij de Olympische spelen? Een mooie plaats in de ranking werkt ook sterk. Ben je ook direct van de divisie indeling af. Kan het ook niet meer gebeuren dat er in een regiodorp het First Division korps met bijv. 85,01 met goud thuis komt en een World Division korps met 84,99 met zilver. Dat snapt geen lezer van het plaatselijke krantje, als het gepubliceerd wordt en waar in de beleving vaak het korps van de World Division hoger wordt aangeslagen.
Te kleine box?
Dan ook nog de punten verdeling, we hebben het de jury al gevraagd of de 5 punten in de box voor zilver (brons en zilver zitten samengevat in een box van 75 tot 84,99 punten) en de 5 punten in de box voor “gewoon goud” de juryleden voldoende ruimte biedt om onderscheid te maken, zonder te veel achter de komma te werken. Eigenlijk hebben we hier weinig reactie op gehad. Maar zou bijvoorbeeld 75 tot 85 zilver, 85 – 95 goud en dan nog 5 punten voor lof, cum laude, onderscheiding, niet een passender verdeling zijn?
Even kort over de boxen. Juryleden gebruiken een boxensysteem om hun waarneming om te zetten in een puntenaantal. Per onderdeel moeten ze letten op een aantal dingen. Zo let een jurylid bij het onderdeel overall effect, vocabulary (wat je doet), op creativiteit, ervaring, coördinatie en continuïteit. Het jurylid moet zich bijvoorbeeld afvragen of het programma creatief en vernieuwend is. En per elk ander van tevoren bepaald criterium wordt dat boxensysteem opnieuw ingeschakeld en gebruikt, zodat er uiteindelijk een gemiddelde uit kan komen. Elke box staat gelijk voor een waardeoordeel:
Box 1 – 0 tot 59.99 punten – Het programma is nooit creatief (of een ander criterium)
Box 2 – 60 tot 74,99 – het programma is zelden creatief (of een ander criterium)
Box 3 – 75 tot 84,99 – het programma is soms creatief (of een ander criterium)
Box 4 – 85 tot 89,99 – het programma is regelmatig creatief (of een ander criterium)
Box 5 – 90 tot 94,99 – het programma is consequent en altijd creatief (of een ander criterium)
Box 6 – 95 tot 100 – het programma zet een nieuwe standaard
Nieuwe standaard
Nu geeft jurylid Bohmer tweemaal 97 punten aan één van de deelnemers op hetzelfde onderdeel in zowel de marsparade als de show. Dat doet ons denken aan K&G in 2009, die op de mars 97,5 scoorde. Zet diegene een nieuwe standaard? Prachtig voor het betreffende korps. Het gaat er ook niet om of het al dan klopt, maar als je ziet dat die 7 punten boven de 90 bijna alle speelruimte is voor zilver en gewoon goud, tja dan raken de verhoudingen in onderling vergelijken wel zoek en wordt je als topper wel tot ontzettend grote en onbereikbare hoogte gebracht. Hoe noemen we dat ook al weer, versterken van het “halo-effect”?
Een punt wat je bij First Division versus World Division ook tegenkomt is dat er in dezelfde boxen gewerkt wordt. Dat betekent dat bij gelijke prestatie/waarneming van de jury er ook gescoord wordt binnen dezelfde boxen. Het beeld is nu wat anders. Tolerantie is een sleutelbegrip hierin, zo valt in het jurymanual te lezen. Tolerantie leidt niet tot een hogere box, nee tot de plaatsing in de juiste box. Als we goed de betekenis van de box kennen dan is het nog maar de vraag of er ook zo evenwichtig mee gewerkt wordt. Welke rol speelt tolerantie? Zet je in de First Division sneller een nieuwe standaard dan in de World Division? En ben je in de First Division sneller regelmatig creatief of ervaren dan in de World Division? Een vraag die we zeker aan de jury gaan stellen.
De recaps laten ook verschillen zien tussen juryleden onderling, op dezelfde captions soms. Dat kan natuurlijk en misschien is de positie van het jurylid van belang, maar 1 ding is duidelijk: de club die je op het veld hoort en ziet is dezelfde club die je boven in de juryruimte hoort en ziet. Verschillen in samenspel (ook uitvoeringsissue) zijn boven en onder te horen. Als er zo’n groot onderscheid is in beoordeling (verschil in kwaliteit) dan ligt het aan de opvatting van de betreffende juryleden (wat mag natuurlijk) of de plek waar ze zitten. We blijven het volgen.
Vergelijk tussen traditioneel en corpsstyle
Wat wel opvalt is het verschil tussen traditionele bands en corpsstyle bands. Zo scoren de traditionele bands in de World Division veel hoger op de muzikale onderdelen. Laten we Beatrix Hilversum, Showband Marum en Juliana Middelburg (corpsstyle) afzetten tegen Strausberg, de MVB, Potsdam en Crescendo Opende (traditioneel). De Mexicanen hebben we buiten deze analyse gehouden. Volgens ons in beide stijlen een mooie afspiegeling van mogelijkheden en kwaliteit in onze sector. Zeven verenigingen die binnen hun eigen stijl allemaal op behoorlijk niveau meedraaien. Wat opvalt is dat de traditionele clubs op de drie muziekonderdelen (music ensemble en music performance 1 en 2) een gemiddeld cijfer van 88.22 punten scoren. En dat terwijl de corpsstyle clubs daarop 82,41 punten scoren. Een behoorlijk verschil van bijna zes punten.
Laten we dan ook kijken naar de visuele onderdelen en de effectscores. Op visual ensemble en visual performance scoren de traditionele bands 80,53 punten en de corpsstyle corps 83,00. De corpsstyle bands zijn hier ligt in het voordeel, maar het verschil is kleiner (2,5 punten). Op de effectscores zijn de verschillen ook kleiner. Traditioneel scoort 83,09 en corpsstyle scoort 85,33: een verschil van ongeveer 2,2 punten. Saillant detail is dat ondanks dat de traditionele bands een hogere muzikale score krijgen, ze van het overall effect jurylid dat zich op muziek focust (effectjurylid 1) minder punten krijgen dan van het visuele effect jurylid (82,75 om 83,43 punten). Tot slot dan nog een gemiddelde van de eindscore. Zouden de bands in teams opereren dan hadden de traditionele bands gewonnen: 83,90 punten om 83,49 punten.
Uit deze analyse blijkt dat de traditionele korpsen in het eerste weekend hun lagere visuele en effectscores hebben gecompenseerd met hun muziekpunten. Ook zie je in de recaps dat er vooral op de muziekonderdelen door de bands gescoord wordt op ‘goud’. De rest van de onderdelen wordt behoorlijk lager bejureerd.
Guards
Een aspect waar we komend weekend ook op gaan letten is de rol van een colorguard. Deze visuele toevoeging wordt namelijk niet in het jurymanual benoemd. Het woord ´guard´ komt er gewoonweg niet in voor. Welk visuele jurylid let ook op de guard? En wordt dan vooral gekeken naar het effect of is er ook aandacht voor de uitvoering? De guard is een wezenlijk onderdeel van de show en moet dus ook mee worden genomen in de beoordeling.
Vergelijk met ODSC Assen
Inmiddels hebben we in Kerkrade zeven korpsen in actie gezien die ook hebben meegedaan aan het ODSC in Assen. Op beide wedstrijden is gejureerd aan de hand van het One World System. De scores in Assen lagen op 8 juni niet overdreven hoog. Vrijwel voor alle deelnemers was het een mooie stimulans om flink door te repeteren en stiekem te kijken naar Goud of Goud met een onderscheiding. Een aantal van deze verenigingen hebben al aangegeven dat ze zich flink hebben doorontwikkeld sinds Assen. We gaan er vanuit dat alle verenigingen hebben doorgetraind en hun programma hebben verbeterd al dan niet aan de hand van eerder gegeven jurycommentaar.
Belangrijk is om te zeggen dat in het jurymanual de World Division wordt vergeleken met de Topklasse en de First Division met de Middenklasse. Scores zijn dus prima vergelijkbaar. Opmerkingen als dat het WMC een wereldpodium is en dat beoordelingen daar anders zijn, snijden dus geen hout.
Sinds Assen zijn drie korpsen omhoog gegaan in hun score. Beatrix Hilversum vergaarde 0,27 punten in de World Division, het NFPC Dokkum kreeg er 4,33 punten bij en Jong Advendo steeg met 4,69 punten. Dat terwijl Dindua Oldekerk, Noordenveld, O&V Nuenen en Showband Marum allemaal hun scores zagen dalen, terwijl ze dus een volgens eigen zegge en soms ook zienderogen betere show draaiden. Er zijn wel wat opvallende stijgingen in scores. Zo gingen twee van deze deelnemers maar liefst 20 punten omhoog op één van de zeven jury-onderdelen. Zo steeg het ‘wat’ op het onderdeel music performance bij één van de First Division deelnemers zelfs met 14 punten, terwijl aan dat muzikale geschreven boek weinig (niets?) is veranderd. De uitvoering (hoe) steeg op dat onderdeel met zes punten.
Natuurlijk is er een verschil met de perceptie van het jurylid. Beide wedstrijden zijn niet met elkaar te vergelijken. Bovendien zal elk jurylid zijn taak op een andere manier invullen. Als je een onderdeel effect opneemt in het manual en dat juryleden een beoordeling moeten geven op basis van wat het showprogramma ‘met ze doet’, dan zouden veel deelnemers zeggen dat persoonlijke voorkeur een rol speelt. Het is dan ook wel goed om nog even kort te kijken naar de scores van jurylid Edwin Beens, die in Assen en in Kerkrade jureert op hetzelfde onderdeel. Zijn gegeven scores laten zien dat de deelnemers in de World Division 4 en 8 punten stijgen op dat onderdeel. Ook de stijgers in de First Division (NFPC en Advendo) stijgen met 1 en 3 punten. De rest van de deelnemers zien hun scores dalen met 3,5, 4 en 8 punten, verdeeld over het hoe en wat.
Lijnrechters
O, ja en dan nog het fenomeen “lijnrechters”. Het eerste weekend hebben ze hun werk nog niet tot op de streep goed verzorgd, komend weekend heeft dat onze belangstelling. Want we blijven het jammer vinder dat het ene korps wel bestraft wordt en een andere bij een duidelijke overtreding niet omdat de lijnrechter het niet gezien heeft? Het kan natuurlijk niet zijn dat een orkest een verplicht element uitvoert tegen een lijn aan, vervolgens deze volledig overschrijd, en dat dit niet door de lijnrechter beoordeelt wordt. Ter vergelijking, bij een penalty staat een lijnrechter ook op de achterlijn om te beoordelen of hij wel of niet ‘in’ is. Stel nou dat je ook hier het “belonen-principe” toepast. Misschien moet je dan juist korpsen die geen lijnoverschrijding maken voorzien van een extra punt. Nou, die winst voelt beter dan bestraft worden. Feit is dat de juryvoorzitter verantwoordelijk is voor het toekennen van penalty’s en dus met zijn lijnrechter(s) in conclaaf moet om te voorkomen dat er straks weer dergelijke lijnsoverschrijdingen zijn.
Je ziet wel, er is veel wat jullie (gezien jullie reacties) en daarom ook ons bezig houdt. Net als de korpsen vindt ook KM het belangrijk dat het nieuwe systeem ook “ jullie en ons” systeem wordt. Een beoordelingssysteem dat passend is voor de prachtige hobby waar we mee bezig zijn.
Genoeg voor nu, genoeg om na dit geweldige evenement nog eens met elkaar verder uit te werken.
Op naar het tweede weekend, waarbij we gelukkig versterking krijgen in ons team. Hebben we ook even tijd om tussendoor de benen te strekken en een broodje te eten.
Team Korpsmuziek
