tekst & foto’s Geert Vanmaeckelberghe
Tijdens het weekend van vier en vijf oktober 2025 werden er in de COREtec Dome te Oostende drie uitvoeringen van de ITB gepresenteerd. Een event dat hoog staat aangeprezen op de taptoe kalender en dat door maar liefst negenduizend mensen werd bezocht. Wij waren één van hen, namen ons zitje in en wachtten met spanning op de eerste noot.
Bij de openingstune had ik het meteen naar mijn zin. Geen saaie opstelling maar een creatieve creatie waarbij algemeen dirigent Major Griffiths centraal op het plein staat met de korpsen er om heen. Stabiliteit in samenhang en er meteen boek op.
De poort van het prachtige decor gaat open en the Massed Pipes & Drums doen met wiegende kilts hun intrede. Een grote formatie die tijdens hun act ondersteund wordt door the Highland Dance Company uit Nieuw-Zeeland en Te Ahikaaroa Maori groep (NZ). Een prachtige combinatie die het geheel bijzonder attractief maakte. Te Ahikaaro is uitgedost in typische klederdracht, inclusief Nieuw-Zeelandse tatoeages. De Maori’s waren de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland en hun zin voor eigenheid raakt me.
De Polish Border Guard werd overgevlogen vanuit Osaka (Japan). Muzikaliteit wordt gecombineerd met de o zo typische marching style. Een stevige aanmarcheerpas, het bijzetten van de voeten bij het halt houden en hun eigen manier om een kwart of halve draai uit te voeren. Voorspelbare choreografie maar steeds muzikaal. Uniforme houding instrument, alles stijlvol. Twee houthakkers voeren ons mee, diep in de bossen van het Tatra gebergte. Daarna wordt het marsmatige ingewisseld voor “El Cumbanchero” van zangeres Laila Kinnunen. Swingende dansende muziek die niemand onberoerd laat. Een compliment voor de lyra speler die nu met de samba ballen in de hand meesterlijk overweg kan.
Nu is het de beurt aan de Rijnmondband uit het Nederlandse Schiedam. Een prachtig uniform, afgeboord met witte pet en het doordacht logo op de officierskraag. De letters RMB staan verweven met een anker. “Sparkling Desire” is de titel van hun show concept waarmee ze volgend jaar een gooi doen naar de wereldtitel tijdens het Wereld Muziek Concours (WMC) in Kerkrade. RMB behoort (en dat sinds vele decennia) tot de top vijf van de Nederlandse showkorpswereld.
Met deze show betreden de Rijnmondbanders een museum waar kostbare schatten en relikwieën staan uitgestald. Eén daarvan is de reuze diamant en daar hebben de muzikanten hun zinnen op gezet. Deze diamant staat voor de WMC titel die men koste wat koste in 2026 wil veroveren. We zijn getuige van een diamantroof zonder weerga.
Met deze show kan je alle kanten uit. Ogen en oren heb je bijna te kort. Zowel visueel als muzikaal wordt je meer dan op je wenken bediend. Sluit je de ogen en leun je achterover, ook dan kom je rijkelijk aan je trekken. Deze band speelt muzikaal hoogstaand, meerstemmigheid in combinatie met technisch vernuft. Tempowisselingen en maatsoorten blijven elkaar opvolgen en worden meesterlijk uitgevoerd.
Het showdesign geeft veel ruimte aan groepjes muzikanten die elk afzonderlijk iets anders uitvoeren. Er gebeurt heel veel. De vorige WMC shows waren echte theaterproducties maar met deze show lijkt men dat nog te gaan overtreffen. Elke muzikant is een theaterspeler op de bühne en beweegt zich lenig vol expressie en individuele overgave, klasse! Dit bereik je niet zomaar. Hieraan gaat een intensieve voorbereiding vooraf en een expertise in lengte van jaren.
Tijd voor de afmars en dat doen de Schiedammers (hoe kan het anders) op de muziek van “Diamonds are a girl’s best friend”.
Ronkende motoren betreden de arena. Het motorteam van de Hamburgse Politie rijdt op oude BMW R50 motorfietsen uit de jaren ’56 – ’64. Groene koplampen, en verantwoord stunten worden als één team uitgevoerd. ITB verwent het publiek met variatie én spektakel.
De Norkse Gardeveteraners Drill Continent (NO) bestaat uit een muziekkorps en een drill-team dat showt met geweren. Het uniform is best indrukwekkend. Zwart en stijlvol met veel eretekens op de borst gespeld. Traditionele trommels met riem, een klaroenkorps aangevuld met harmonie. Het blaaswerk van de klaroenen zit slim geïntegreerd in de globale muziek. Voor het decor staan acht koperblazers statisch opgesteld. Gedurende het volledige optreden zullen zij standstill musiceren en dat komt mij toch wel vreemd over.
Het drill team laat iedereen de adem inhouden. Muisstil volgt het talrijke publiek (uitverkochte zaal) de strakke bewegingen, passen, figuren en het werpen van de wapens. Een meerwaarde op de affiche van deze taptoe.
De presentatie was in handen van creatieveling Yannick Moyson, een hipster met een lichte Antwerpse tongval. Hij deed dit van op verschillende posities op de tribune’s waardoor iedereen zich betrokken voelt, mooi. Yannick vuurde bij herhaling het publiek aan om meer en herhaaldelijk te applaudisseren. Je kan je de vraag stellen of dit niet een beetje te veel van het goede was? Ongetwijfeld goed bedoeld en mogelijks ben ik nu aan het mierenneuken.
Showkorps Willen Is Kunnen (uitgedost in een nieuwe indoor outfit) speelt een thuismatch en is een vaste waarde op deze taptoe. Volgend jaar 75 jaar bruisend jong en al die tijd behorend tot de top van de showwereld in ons land. Dit dwingt respect af. Met hun nieuwe show “For all times sake” brengen zij muziek van vroegere successen. De muziek “Adiemus” van componist Karl Jenkins is mooi gearrangeerd en toont de veelzijdigheid van deze muziekvereniging. Dit zowel op muzikaal als show technisch vlak.
“The Rock” (Sean Connery) bracht rust en melodie waarbij twee trombonisten centraal staan. Tijdens deze showuitvoering werd er geëindigd met een knipoog naar Italië. Muziek uit de vorige productie “Volare” waarmee de band internationaal toerde. Tijdens het verlaten van de zaal sloeg het publiek de handen op elkaar op de melodie van “Gigi l’Amoroso”, dé hit van zangeres Dalida.
“the Elements” heet het concept die Show- & Marchingband Juliana uit Amersfoort ten uitvoer bracht. Ze is gebaseerd op de vier oerelementen: water, aarde, vuur en lucht. De show opent met de klanken van de fluitsectie die uit elf fluitisten is samen gesteld. Meteen overgenomen door een overtuigend uitgevoerde zangstonde van het volledige korps. Wat is een goede opener? Dat kan van alles zijn zou ik zo zeggen. Als het de aandacht maar meteen vastpakt en niet meer los laat. Missie geslaagd.
Heel wat tempowisselingen en opeenvolgende melodieën waarbij de rijke geledingen van de harmoniebezetting goed tot hun recht komen. Dof en scherp trommelgeluid zijn de voorbode van dreigende klanken. “Smoke on the Water” (Deep Purple) gaat tijdens de ballad een streepje klassiek vooraf. Juliana gaat geen uitdaging uit de weg. Tijdens “Mister Blue Sky” van Electric Light Orchestra wordt zowaar een heuse loopmars feilloos uitgevoerd. Het gaat swingend verder tot een majestueus slot.
Hun tamboer-maitre dirigeert enthousiast en inspirerend. Hem plaats je niet op een verhoog (dirigeer podium) want dat is voor Joey veel te klein. Ontroerend, swingend geeft hij leiding en loodst hij de muzikanten doorheen de show. Soms maakt hij deel uit van de choreo en tijdens de uptempo’s is hij vrij beweeglijk, dansend en motiverend. En dat straalt niet alleen af op de muzikanten die er steeds meer zin in hebben maar ook op het voltallige publiek rondom. Zij genieten vreugdevol van zoveel passie en ritme.
Joey is een maitre die zijn band verkoopt (en daar is niets mis mee) zonder hierbij evenwel nooit zijn kerntaak (leiding geven) uit het oog te verliezen. Je kan het er mee eens zijn of niet, ik vind het kunnen zelfs een gave.
Met Juliana Amersfoort kon de Int. Taptoe België zich geen betere hekkensluiter van de individuele showoptredens voorstellen. En dan moest la grande finale nog komen. Alle uitvoerders brachten samen met tenor Tim Pitman (UK) het werk “Nessun Dorma” ten gehore. Pakkend, ontroerend en groots. Meer dan een ferme toet op de taart! Deze taptoe vermengt muzikanten, dansers en zangers met het publiek in een cocktail van variatie & muziek.
Brengt een bezoek aan ITB taptoe de wereld samen en maakt het de mens gelukkig? Ja hoor, daar ben ik van overtuigd.
Afspraak op drie en vier oktober 2026 in de COREtec Dome te Oostende.
