Zaterdagavond 11 november waren we weer te gast bij Taptoe Groningen, de 31e editie. Altijd weer een mooie avond zo tegen het eind van het jaar. Een indoor taptoe in de mooie accommodatie van Martiniplaza. Geen wind, geen regen, maar een warm ontvangst, een comfortabele stoel en het maakt niet uit waar je zit, steeds met goed zicht op het programma van deze avond. En dat programma mocht er zijn, de club uit Groningen pakte weer groots uit met mooie korpsen.
Gezellig was het vanaf het moment dat de zaal open ging. Voor het eerst was er, uit Siddeburen, de EveneBand, een partyband. Een nieuwkomer. Leuke, goed klinkende muziek en leuke gimmicks, ze wisten het publiek wel te vermaken, ook later tijdens de pauze. De enigszins ingestudeerde gimmicks mogen nog iets spontaner gebracht worden, nu was het soms nog wat gemaakt, maar als deze nieuwkomer meer ervaring opdoet, zal dat ongetwijfeld beter uit z’n verf komen.
Liefde voor de muziek, gebracht door een stel mooie korpsen bracht ons vanavond naar Groningen, maar er was meer dan dat, de liefde hing vanavond letterlijk in de lucht. We hebben de indruk dat het programma “Boer zoekt vrouw” ingeruild kan worden voor een nieuw format, “muzikant vindt liefde”. Want, we zagen het in september al op het Oldehoofster Kerkhof in Leeuwarden, waar Jan Hoomans, tijdens de plaatselijke taptoe, met behulp van het Pasveerkorps zijn liefde betuigde, en vanavond tijdens deze 31e editie van Taptoe Groningen was het zelfs in overtreffende trap. Twee huwelijksaanzoeken, ook weer met inzet van een korps, nu met behulp van muzikanten van het Kamper Trompetterkorps. Een nieuwe hype?
John de Mol, let op, hier liggen kansen.
Even geen Yvon Jaspers meer met boeren die tussen de stropakken en koeien maar niet tot een keuze kunnen komen. Dat kennen we nu zo langzamerhand wel. Een nieuw format, met een muzikale insteek en, zoals we ook vanavond konden zien, op liefdesgebied een gegarandeerd succes. Niet alleen liefde voor muziek maar ook voor de liefde in HOOFDLETTERS. En dan ook nog met een presentatrice die graag hiervoor haar microfoon beschikbaar stelt, Grietina Nowee, in plaats van Yvon Jaspers. Een nieuw tv gezicht. Grietina heeft zelfs thuis haar best gedaan om een logo voor dit programmaformat te maken, kraaltje voor kraaltje, en deze huisvlijt toonde ze vanavond.
En voor de korpsen, hoe gaaf zou dit zijn, hoe goed voor de branche, wekelijks op tv, tijdens repetities, tijdens het repeteren thuis, achter de coulissen en tijdens de diverse optredens. Overal zijn dan camera’s aanwezig. En wat zou dat betekenen voor de aanwas van nieuwe leden en voor de belangstelling van een heel groot publiek. Tja, hoe zou dat zijn….
Even niet verder fantaseren, want er gebeurde deze avond meer natuurlijk. Op een kundige en plezierige manier nam Grietina Nowee ons ook mee door de rest van het programma.
Allereerst was er de opening door Harmonie Patrimonium uit Groningen. De meer dan 100 jarige stond vanavond o.l.v. Abel Zuidema, die door omstandigheden Arjen Wassink verving. Zij brachten in een klein mistlaagje, goed uitgelicht Intrada Festivo ten gehore. Mooi gedaan.
Na de opening werd het eerste showoptreden verzorgd door March & Showband Reden, o.l.v. Pascal Melse. Een “in memoriam” show, want er kwam muziek van veel, reeds overleden, popidolen voorbij. Zeker entertainment. Jammer dat het korps nog bladmuziek nodig heeft. Dat doet veel af aan de uitvoering, je ziet het terug in de houding van de muzikanten, de nauwkeurigheid in de bewegingen, de timing, alles kwam op z’n plek in de verschillende variaties, maar ja, het was niet altijd gelijk aankomen en ook andere zaken waren niet “spat gelijk”. Als ze de muziek zonder “het boekje” zouden kunnen spelen, zou dit optreden en deze show helemaal geweldig zijn.
Het tweede optreden werd verzorgd door Show- en drumfanfare Oranje IJsselmuiden. Met hun show “Somewhere” brachten ze een mooi muzikaal verhaal. Er was een mooie balans, we hoorden na de forte’s ook een mooie warme zachte klank van het korps in de ballades. We konden o.a. genieten van muziek uit de West Side Story, the Wizard of OZ en andere melodieën. Bij Oranje waren er nog slechts 4 muzikanten die hun “boekje” nodig hadden. Tja, dat valt op, als je mee doet in een strakke uitvoering, verzorgd door je medemuzikanten. Ook hier weer, show maken vraagt eigenlijk om muziek uit het hoofd te kennen, zodat je ook goed aandacht kunt hebben voor wat er om je heen gebeurt en wat je jezelf moet doen om 1 geheel te krijgen.
Het volgende korps dat uit het Oosten, langs de IJssel, komt is het Kamper Trompetterkorps. Een daverende entree, met een voice-over van de presentatrice Grietina Nowee. Jammer dat de slagwerkers geen rekening met haar hielden, ze kwam er niet meer bovenuit en zo ging het verhaal over de show van het KTK helaas verloren. Met veel verve ging de Kampers door, hoe noem je dat, eh immens, indrukwekkend, maar ook overdonderend. Hun show werd versterkt door de mooie verlichting die de lichtregie verzorgde. Overigens een compliment voor de lichtcrew, want de gehele avond zorgden ze steeds voor mooie plaatjes, die de shows ten goede kwamen. De show van Kampen, tja, mooi, maar ik denk dat wil je een echt topkorps zijn, zorg er dan voor dat je niet “óver the top” gaat.
De optredens van deelnemers uit het Oosten, de IJssel korpsen, werden afgesloten door de van Limburg Stirumband uit Wezep. Zij brachten voor de pauze een prachtige show “Les Miserables”. Direct bij de entree was al duidelijk waar we naar toe zouden gaan, met vlagvertoon werd het publiek direct meegenomen in het verhaal. Het verhaal van Jean Valjean en Javert van Victor Hugo, aangrijpend, en tijdloos. Muzikaal een mooie vertolking door de VLS Band, en de inzet van blokfluiten verhoogde de sfeer waarin we meegenomen moesten worden. Het was geen verhaal met een “spoken word” (alleen gezongen), maar toch was het steeds duidelijk waar het over ging. Genoten van deze afsluiter van het eerste programmadeel. Even bijkomen in de pauze.
Na de pauze, die weer leuk opgeluisterd werd door de Eveneband, gingen we verder met
de korpsen uit het Westen. We lieten de IJssel achter ons en op naar de bloemen en bollenstreek. Het eerste boeket werd aangereikt door de Floraband uit Rijnsburg. Een prachtige show met als thema “Queen”. Ooit eerder door hen gebracht maar nu een zogenaamde “remastered” versie. Mooie muziek, mooie klanken, strakke drills en exercitie, het bleef steeds aantrekkelijk om naar te zien en naar te luisteren. Queen mag wat ons betreft steeds weer terug komen in hun programmering, want het is tijdloos. Rijnsburgers, bedankt voor deze mooie show.
De laatste show van de avond was van Adest Musica. Niet alleen in het programma, het was ook de laatste keer dat de indrukwekkende (WMC) show door hen ten gehore werd gebracht. Nog één keer genieten van de prachtige arrangementen van Rob Balfoort, vervat in de mooie klanken van dit orkest. Zoals de film “Angels and Demons”, aan het eind afgesloten wordt met het opstijgen van een helikopter met een explosie hoog in de lucht, zo probeerde Adest in Groningen, in hun laatste uitvoering ook tot een explosief einde te komen met hun vertolking van dit thema. Het dak moest en zou er af. Desalniettemin hebben we genoten van dit optreden en lieten we de muzikanten van Adest Musica graag hun gang gaan in deze allerlaatste. Uit de bollenstreek: “Adest Bulbus Explosive”. Een prachtige explosieve afsluiting van deze 31e taptoe Groningen.
In de finale werd er nog het prachtige “Csárdás” met een indrukwekkende xylofoonsolo gespeeld door Patrimonium. (naam solist hebben we even gemist). Naast de volksliederen en het mooi gebrachte taptoe signaal, was het voorbij. Op naar de 32e taptoe Groningen!.
Maandagochtend, toen we dit verslag aan het afronden waren nog even gezocht naar de recensie in het Dagblad van het Noorden. Dat verwacht je natuurlijk van zo’n belangrijk evenement in de show-en hafabra sector. Wel 16 pagina’s gevonden met sport, met verslagen van o.a. alle regionale sportverenigingen en 1 pagina over het jubilerende jazzfestival in de Oosterpoort, maar verder…. niks. Hoe zou dat zijn geweest als John de Mol met z’n cameraploegen aanwezig was geweest om zijn meest succesvolle nieuwe “love format” te schieten. Dagblad van het Noorden had dat vast niet gemist. Nu wel, en wij vinden dat een misser van formaat.
