Verslag Taptoe Groningen: ‘Het laatste rondje!’

Taptoe Groningen is eigenlijk al jarenlang de grote afsluiting van het Taptoeseizoen in Nederland. En ook op deze tweede zaterdag in november zaten we met nog bijna 3.000 andere bezoekers op de tribunes in MartiniPlaza, waar we mochten genieten van een mooi programma. Met een voor mij grote verrassing vanuit Ede én een masterclass musiceren vanuit Katwijk. Ook stond de Taptoe in het teken van ‘het laatste rondje…’.

Ik zal jullie meteen maar geruststellen. Voor zover wij weten was dit in ieder geval niet de laatste keer Taptoe Groningen. De editie van volgend jaar is alweer aangekondigd, dus voor de trouwe volgers van showkorpsen is er dan weer een kans om gewoon eens af te reizen naar het Hoge Noorden om te genieten van één van de laatste topevenementen die ons land nog rijk is. Ook voor Groningen is het namelijk geen makkelijke opgave om elk jaar weer zo’n evenement te organiseren en om eerlijk te zijn: ze verdienen meer bezoekers én support van de sector. Zodat we ook in de toekomst kunnen blijven genieten van deze toptaptoe.

Nou, dat is eruit! Het laatste rondje dus. Dat slaat op een aantal showprogramma’s, die vandaag voor het laatst werden getoond. En helaas namen we ook afscheid van een aantal muzikanten. Maar dat hoort er zo in de maand november ook een beetje bij.

Overigens hebben we de Taptoe nog maar net gehaald. Zo waren we eerder op de dag bij het SMP Congres bij Hilversum. Het programma liep een beetje uit. Maar daarover later meer. Rond half zes stapten we daar in de auto en dankzij een file moesten we ook nog een stukkie omrijden. Gelukkig konden we nog net op tijd aanschuiven op de tribune.

D’Olle Grieze
Het is klokslag half acht en door de zaal galmt het carillon van d’Olle Grieze, dé trots van Groningen én de mooiste kerktoren van Nederland (moet mijn eigen stadje toch ook een beetje promoten ;-)). De Rijnmondband opent vandaag het programma met een korte fanfare. Vervolgens zien we Grietina Nowee op de vloer en daarna gaan we er even goed voor zitten.

Juliana Amersfoort
Het is namelijk aan Juliana Amersfoort om voor de laatste keer hun show Rocketman te laten zien. Ditmaal niet onder leiding van de aanstekelijke Joey van Loveren. Hij wordt vervangen door Jesse van Breden, die de boel ook goed weet te leiden. De opmars is in ieder geval lekker overtuigend. Deze show staat na al die jaren natuurlijk als een huis en je kunt zien dat de leden nog een keer willen knallen. Lekker jazzy sfeertje in Fly me tot he Moon. Goed samenspel. Het is natuurlijk een op- en top-medleyshow en het publiek wordt af en toe betrokken. We knallen door het programma heen. Er zijn wat momenten waarop de spanning iets sterker had kunnen worden opgebouwd, zowel visueel als muzikaal. Bijvoorbeeld in de tweede helft bij Rocketman. Maar Juliana musiceert sterk en geeft ook visueel een meer dan keurige uitvoering. Ze krijgen dan ook een welverdiend applaus van het publiek. En Grietina zet Marco nog even in de spotlights die vandaag na 25 jaar z’n toeter voor de laatste keer in z’n koffer stopt als lid van deze mooie club.

Bicycle Showband Crescendo Opende
Voor Crescendo Opende is het vandaag ook de laatste keer ‘Lights Out’. Ze komen met 51 leden de vloer op fietsen. Dat zijn er dan nogal wat. Het gerucht gaat zelfs dat ze nog extra hebben gerepeteerd, omdat figuraties een beetje in de knel kunnen komen op de niet al te diepe vloer in Groningen. De fietsende muzikanten doen het natuurlijk altijd goed bij het publiek. Zeker in de opmars horen we al de eerste oeh’s en aah’s als de bassist en de eenwieler er even een showtje van maken met een paar bijna-botsingen. Dat is typisch Crescendo. De show staat in het teken van snelheid en racen. Mooi vertolkt door de F1-theme, ook al staan de lijnen niet helemaal kaarsrecht op de vloer. Het is knap hoe Crescendo het samenspel op peil houdt op de momenten dat de leden verspreid zijn over de hele vloer. Crescendo musiceert ook gewoon heel goed. De show is een mix van fiets-gedeeltes en loop-gedeeltes en dat maakt het prettig om te blijven kijken en luisteren. Het slagwerk heeft zo z’n momentjes op o.a. olievatdrums (die we niet heel goed konden zien). Het tweede deel van de show verloopt qua visuele uitvoering wat netter en het einde is leuk met een metersgrote zwart-witte finishvlag die over het veld beweegt. Een prima uitvoering van de show, waarin je toch wél wat meer echte Crescendo-elementen mist. Die juist heel goed in dit thema hadden gepast: inhalen, kruisende lijnen, braking under moving, etc. De oeh’s en de aah’s uit de opmars zou je wat vaker moeten horen. Met de Oh, Oh, Ooooh’s gaat dat overigens uitstekend. Sweet Caroline in de afmars is een absolute knaller! En het publiek heeft zeker genoten en klapt de handjes bijna stuk.

Irene Ede
Speaker Grietina had het al aangekondigd: er staan vandaag meerdere Wereldkampioenen op de vloer. Want afgelopen zomer won Irene Ede het WAMSB WK in Rastede met een overtuigende score van 92,8 punten. Uit ervaring weet ik dat WAMSB altijd wat scheutig is met punten, dus ik was erg benieuwd naar deze show Queen of Egypt. Ook omdat ik ‘m nog niet eerder had gezien. En ik moet zeggen: Irene Ede was voor mij de verrassing van de avond! Want dit programma zit gewoon retestrak in elkaar! We zien duidelijk het verhaal van Cleopatra dat zich kenmerkt door strijd, macht, liefde en de ondergang van haar rijk.

De opener van de show staat als een huis, goede visuals, meteen een sterke rol voor het slagwerk. Lekker sfeertje in Samson en Delilah en we zien dan ook Cleopatra de vloer op komen. Enige kritiekpuntje is dat ze eigenlijk voor de gelegenheid even zo’n typisch zwarte pruik hadden kunnen gebruiken. Dat had het plaatje afgemaakt. Anyway: de machtsovername is daar en Cleopatra staat op de bok. Wederom veel visuals en bodymovements die bijdragen aan de uitwerking van het thema! Inmiddels is ook de keizer in het spel gekomen en blijkt dat beiden geloven in wonderen. Mooi uitgebeeld: ze hebben elkaar gevonden. Maar vanuit de ballad gaan we naar een heel andere sfeer: spanning en strijd. Mooi effect bij de overgang. De intensiteit neemt weer toe met een gave climax en een vette slagwerkbreak. Dat is het begin van de ondergang van het rijk en Cleopatra stort dan ook ter aarde. Met nog een laatste statement van de muzikanten komt de show tot een einde.

Irene Ede verraste al op het laatste WMC, maar sindsdien hebben ze nóg een paar stappen gemaakt. Zowel op muzikaal als visueel gebied. Klinkt gewoon goed en ziet er strak uit! De show is ook next level en het verhaal is voor iedereen te volgen. Visuals / bodymovements zitten op de juiste plekken en we krijgen geen dansjes of pasjes omdat dat nou eenmaal moet. Klasse dus! Voor mij echt de verrassing van de avond!

Rijnmondband Schiedam
En daar zijn we weer met een laatste rondje: want ditmaal is het aan de Rijnmondband om nog eenmaal de show Capture the Flag te laten zien: een topprogramma dat op het WMC goed is gewaardeerd. We zien twee speelvlakken met een rode en blauwe vlag en de band is opgesplitst in twee groepen, zichtbaar in het uniform, die gaan strijden om elkaars vlag. Eigenlijk een heel simpel concept, maar mooi uitgewerkt!

De show begint met mooi tegenspel in beide groepen, niet alleen doordat ze afwisselend spelen, maar ook in de sfeer van de muziek hoor je tegenstelling terug. De tune van Wie is de Mol is heel herkenbaar. Knap uitgevoerd, zo in de breedte. Want het is een pittig stukje gefragmenteerde muziek. Enfin: de strijd begint! De groepen komen af en toe op elkaars speelveld. De intensiteit neemt toe en met een luide schreeuw lijkt de spanning onder de leden een beetje weg. Voor m’n gevoel durven ze nu wat meer volle bak te gaan. Alsof ze nog wel een beetje op gang moesten komen.

Eén van de leden van rood stond al bij de blauwe vlag, máár die kan op tijd worden weggejaagd. Strijd komt terug in de cajon-feature: knap gedaan! Drums of Thunder is één van mijn favoriete nummers en de Rijnmondband heeft er een mooi arrangement van gemaakt. De spanning druipt er muzikaal vanaf.  Maar het is ook het begin van het uiteenvallen van het blauwe team, want ‘rood’ heeft hun vlag naar beneden gehaald en is op weg naar het eigen vak waarmee de overwinning wordt veiliggesteld. Gelukkig loopt het hier wat beter af dan in de rest van de wereld, waar de spanningen enorm zijn. Rijnmondband vormt namelijk wel een eenheid. We zien verbroedering. De kleuren verdwijnen en rood en blauw vallen elkaar in de armen. De witte vlag wordt gezwaaid.

Ook hier een waardig afscheid van deze mooie show. Een goede uitvoering, bijna WMC-waardig. Ook deze show zit gewoon heel goed in elkaar: je snapt het verhaal en de verschillende emoties zijn hoorbaar en zichtbaar. We hebben er weer enorm van genoten en het publiek ook!

Brass Collab Kampen
Het is pauze en wij vertrekken naar de vissenkom, oftewel de ruimte voor genodigden voor een welverdiende versnapering. Het uitzicht over de speelvloer is prachtig, maar de isolatie doet iets te goed z’n werk. We horen daardoor niet zoveel van Brass Collab uit Kampen, voortgekomen uit het Kamper Trompetter Korps. Wat we ervan horen klinkt goed en overtuigend en dat valt ook zeker bij het publiek in de smaak.

We bespreken in de pauze het eerste deel van de Taptoe nog eventjes met een aantal al dan niet zelfbenoemde kenners. Cor en ik besluiten dat we vandaag ook vooral positief gaan zijn en de sector gaan vieren. We hebben wel eens wat kritische verslagen gemaakt in Groningen. Vandaag even niet! Ach: daar is ook echt geen enkele reden toe, want het is tot dusver genieten!

Advendo Sneek
Het tweede deel van de Taptoe is vrij overzichtelijk en kort. Advendo heropent het bal met ‘Higher Power’ en het publiek gaat er even goed voor zitten! Onlangs viel me in Uithuizermeeden al op dat Advendo stappen heeft gemaakt voor wat betreft het muzikale deel! Het klinkt allemaal gewoon wat meer beheerst. Die lijn zetten ze in Groningen voort, ook al heeft het slagwerk (dat ook gewoon veel leden telt) wel wat moeite om in deze galmbak niet té hard te spelen tijdens de blaasnummers.

De opening is mooi en we komen al snel in een toch wel net iets te lange slagwerkbreak, die dan weer wel vól overtuiging wordt gespeeld. Er wordt gekozen voor een applausmoment. Terwijl er vervolgens een hele mooie overgang richting de brass komt. Als je dat aan het slot van het slagwerk aan plakt, heb je volgens mij een heel sterk effect. Mooie trompetsolo, fijn gespeeld. En dan wederom een vlammend stukje slagwerk. Tijd om dat enthousiasme weer een beetje los te laten, zodat de blazers in Higher Power weer de kans krijgen. En dan is de show ook zomaar weer aan z’n einde gekomen.

Zoals ik eerder ook al schreef: muzikaal klinkt het echt een stuk beter dan in de afgelopen jaren. Ook het slagwerk heeft weer stappen gezet. En daarmee heeft Advendo mooie ingrediënten in de club voor een top-programma. Echter voelt deze show wel een beetje als een tussendoorshow: de figuraties zijn soms wat ondoorzichtig en je mist af en toe wat échte Advendo-elementen in het visuele boek. Snellere wisselingen in tempo en richting. Ook in de opbouw van het programma (balans tussen aandeel slagwerk en blazers) zijn nog stappen te maken. Maar als Advendo dat gaat doen, dan gaan ze ineens ook echt gróte stappen maken. Het publiek deert het overigens niet echt hoor, die hebben genoten van Advendo! En ook deze show vormde voor ons een mooie toevoeging aan de Taptoe.

Overigens genieten we ook van maitre Erik Jan. Die doet ons echt denken aan Bennie. Dezelfde houding en nonchalante maar kenmerkende stokvoering. En dat is echt een compliment, want dat past perfect bij de uitstraling van Advendo.

Overigens nog even speciale aandacht voor Kelvin. Grietina komt met een stok de vloer op, die de regisseur van de Taptoe in Delfzijl heeft gevonden op het veld. Er staat ‘Advendo’ op en dus moet die wel van één van de leden zijn. Kelvin is vandaag de sjaak, die erkent dat hij ‘m daar is kwijtgeraakt. “In mijn verenigingen moest je altijd gebak halen als je iets kwijtraakte bij een optreden”, zegt Grietina met een lach.

DVS Katwijk
Tja. En dan is het toch echt tijd voor de topper van de avond. Want DVS geeft maar weer eens een masterclass… Ik heb niet zoveel meegeschreven met deze show. Ik had Apasionado nog niet eerder gezien. Dus ik ben er even goed voor gaan zitten en vooral ook gaan genieten.

Mooie opmars met lekker slagwerk en een werkelijk geweldig koraaltje. We gaan straks naar het vurige Andalusië. Passie en Spaanse invloeden. De Bolero staat centraal. Dat nummer kun je dromen. Sommige mensen zijn het helemaal zat. Maar wat DVS er mee doet… Zucht…

Prachtige muzikale opening (ook al leek het samenspel even een beetje zoek). Wat een timbre bij de saxofonist. En dan volle bak vanuit de brass. Een prachtige variatie op de bolero. Potverdorie: wat een bak muziek! Ook weer in het tweede nummer. Ik ben slecht met titels, zeker bij Spaanse muziek. Het boeit me ook helemaal niet hoe dat nummer heet. Wat een kwaliteit, wat een gelaagdheid en dynamiek. Elke partijtje dat je moet horen, komt bovendrijven. Nu weer de saxofoons. We vergeven af en toe de slordigheidjes in de visuele uitvoering. Al zouden ze deze show stilstaand spelen, dan geniet je al volop…

Nog zo’n hoogtepuntje halverwege de show, richting de slagwerksolo. Een soort battle tussen de trombones en de trompetten: technisch enorm uitdagend. Een opbouw en een enorme muzikale climax. De passie en Spaanse furie druipt er steeds vanaf.

De slagwerkbreak blijft nog even uit, maar daar wordt vanuit de brass wel naartoe gewerkt. De release galmt door de zaal. Perfect! Het slagwerk pakt z’n moment op een vet tomrack. Klinkt lekker hoor! Voor we het weten galmt en knalt er weer een mooie bewerking van de bolero door de zaal. Wat een klank, zo ongelooflijk goed. Het einde is fantastisch. Ik krijg potverdorie gewoon DCI-vibes. Wat een power en overtuiging. Genieten geblazen.

Heerlijke show. Muzikaal ongeëvenaard op dit moment in Nederland. Visueel trekken ze nog niet eens het WMC-niveau uit de kast. Dat moet er ook nog eens bijkomen. Dan kan de rest wel gewoon inpakken.

Apasionado wordt nog een paar keer getoond en gaat dan (alweer) de kast in. Bij DVS gaan ze werken aan de nieuwe WMC-show. Zonder tambour-maître Patrick Boezaard, die z’n mace gaat overdragen aan iemand anders. Hij stopt helaas en dat is best jammer! Vind ook Grietina, die hem nog even in het zonnetje zet en daarbij komt zelfs haar passie en furie even bovendrijven ;-).

Finale
We zijn alweer toegekomen aan de finale. Juliana Amersfoort heeft het lef om de Martinimars, mét het Groningse volkslied erin, te spelen onder leiding van Abel Zuidema. Het Groningse publiek zingt uit volle borst met hem mee! En dan volgt nog een hoogtepuntje, want DVS zet ineens Rebel Yell in. Je weet wel: Pasveer heeft Yeke Yeke en Advendo speelt altijd Rebel Yell. Erik Jan pakt een berenmuts en zet die bij Patrick op z’n kop. Advendo neemt het nummer over en dan spelen ze het thema nog een keer op volle bak met z’n tweeën. Geweldig! Zoek die filmpjes op! Mooie verbroedering!

Blijf bij mij Heer klinkt met zes goede toeterkorpsen erg mooi. Het Taptoesignaal van Leonard Tolsma (Crescendo) was klasse en ook het Wilhelmus wordt goed gespeeld. Grietina krijgt een welverdiende bos bloemen. En dan nemen één voor één de korpsen afscheid en ook hier zien we regelmatig de verbroedering terug in het groeten en elkaar bedanken van de maîtres.

We hebben een prachtige avond gehad met een mooi programma en een goede opbouw. We kregen zes shows die vol overtuiging werden gebracht. Met inderdaad voor mij Irene Ede als grote verrassing en DVS als absolute topper. Maar ook Juliana, Crescendo, Rijnmondband en Advendo verdienen alle lof voor hun optredens.

We beheersen dit spelletje met z’n allen toch wel heel erg goed. En het publiek krijgt op z’n avond zes topshows voorgeschoteld. Er zaten er heel wat op de tribune, maar laten we met z’n allen afspreken dat we volgend jaar massaal naar het Noorden gaan om dit mooie evenement te steunen en ervan te genieten. Want onze sector heeft dit soort Taptoes nodig, zodat jullie als muzikant kunnen blijven shinen voor een groots publiek!