Interview met regisseur Wessel van Wanrooij
De Fietsende Fanfare KVC De Zwaluw uit Eernegem, stond eerder dit jaar op de Filmset in het Nederlandse Oirschot. Daar participeerden ze in de film “Over een Pastoor op Regenlaarzen” van regisseur Wessel van Wanrooij. De film kwam tot stand in samenwerking met KRO-NCRV en is eindwerk van de Nederlandse Filmacademie. Voor de trommelaars en de trompetters van de Eernegemse Velofanfare, werd het een boeiende maar intensieve dag! Wij contacteerden de regisseur en vroegen hem naar zijn bevindingen.
De film is een afstudeerfilm, hoe moeten we dat zien?
De afgelopen vier jaar heb ik Regie Fictie gestudeerd aan de Nederlandse Filmacademie. Daar worden jaarlijks +/- 80 studenten in negen verschillende disciplines aangenomen; van regie en scenario tot visual effects en montage.
Al deze studenten vormen uiteindelijk, voor elke film, teams waarvan elk een Head of Department wordt. Zij zijn dus verantwoordelijk voor hun specialisme. Samen met deze Heads vorm ik de kern van de filmploeg. Deze afstudeerfilm is onze meesterproef waarmee we en groupe laten zien dat we bekwaam zijn in ons vak.
Waar gaat de film over?
De film vertelt het verhaal van Jozias, een dementerende tachtiger die niet meer wil leven. Wanneer hij op een ochtend hulp moet halen voor zijn vrouw, raakt hij op een zwerftocht die hem steeds verder van huis en van zichzelf brengt. Eenmaal aangekomen in een groot bos, ontmoet hij een jonge, gewapende vrouw die niet bepaald op hem zit te wachten. Hoe graag ze het misschien zou willen, ze kan deze man niet alleen achter laten…
Er volgt vervolgens een bijzondere reis voor beide personages.
Wat wou je de kijker laten beleven?
Het was een belangrijk uitgangspunt voor de film om uit het hoofd van Jozias te blijven. Veel films die het thema dementie behandelen hebben er een handje van om de kijker te laten zien wat er in hun hoofd afspeelt. We kijken dan door de ogen van de dementerende. Ik ben van mening dat we nooit zullen weten wat er nu precies in hen omgaat. Daarom wilde ik uit het hoofd van Jozias blijven en de kijker hem laten aanschouwen zoals hij is; een kwetsbare man.
Naast bovenstaand uitgangspunt wilde ik ook de vraag over een vrijwillig levenseinde bespreekbaar maken. Dit is een thema dat al vaker op de agenda heeft gestaan in verschillende landen, maar toch loopt het gesprek telkens weer spaak.
Mensen die helder van geest zijn kunnen in Nederland een euthanasietraject starten, maar voor mensen die lijden aan dementie is dat vanaf een bepaald punt onmogelijk. Mochten ze wel op tijd iets geregeld hebben, dan is het alsnog niet eenvoudig om die wens in te willigen.
Met onze film wilde ik een bijdrage leveren aan het gesprek. Of nog beter, ik hoop dat de kijker na het zien van de film een bijdrage levert aan het gesprek.
Vanwaar de idee om de Fietsende Fanfare uit te nodigen?
Tijdens het schrijven van het scenario schreef Reowin een scène waarbij Jozias en Fransje langs de lokale Fanfare wandelden. Zij hoorden hier hoe er gerepeteerd werd en deden een klein dansje op de parkeerplaats.
Daarnaast hadden we destijds een scène met een SRV wagen (zo’n oude rijdende supermarkt). De bestuurder van deze wagen zou Fransje en Jozias thuisbrengen.
Na het lezen van de fanfare scène werd ik enthousiast en wilde ik er een échte Fanfare in hebben. Helaas betekende dat wel dat de SRV wagen kwam te vervallen. We zaten echter met het probleem dat Jozias en Fransje niet de hele film met een Fanfare mee konden lopen. Daar moest dus iets op bedacht worden.
Bij het zien van Reizen Waes werd het fenomeen “Fietsende Fanfare” aan mij geïntroduceerd en van het één kwam het ander…
Was het een uitdaging om met amateurmuzikanten samen te werken, hoe verliep dat?
De samenwerking met de muzikanten van KVC De Zwaluw was er één om nooit meer te vergeten. Allereerst heb ik echt een zwak voor onze Belgische buren (en hun cinema), het was dus bijzonder verblijdend om met de Belgen te mogen werken.
De fanfare werd na mijn aanwijzingen goed aangestuurd door Geert, waarmee deze een soort “regie-assistent on-the-spot” werd. Dit was ontzettend fijn, omdat hij de groep veel beter kent dan ik. Het zorgde voor een snelle werkwijze en daardoor hebben we veel kunnen draaien.
Wat ik nooit meer zal vergeten is het moment wanneer ik iedereen bedankte voor de inzet na elke take, er klonk dan vanuit de hele groep een verblijd “Graag gedaan”. Dit had ik nog nooit meegemaakt en dat is iets waar ik nog regelmatig met een grote glimlach aan terug denk.
Daarnaast zorgde de Fanfare met hun muziek en aanwezigheid voor een ontzettend leuke en fijne sfeer op de draaidag en ben ik ontzettend blij dat we deze samenwerking zijn aangegaan.
Inmiddels won de film de NFF Talent Award, wat betekent dit en kunnen we dit als een erkenning zien?
De NFF Talent Award is afgelopen september uitgereikt tijdens het Nederlands Film Festival in Utrecht. Deze prijs werd uitgereikt aan de beste eindexamenproductie van het festival. Het is dan ook een grote erkenning voor ons werk en ik vind het een ongelofelijke eer dat wij deze prijs in ontvangst hebben mogen nemen.
Op 29 oktober 2022 werd de film op de Nederlandse televisie vertoond, wat waren de reacties en wat is het vervolg?
Van veel vrienden en familie heb ik hele mooie reacties gekregen op de film. Ook tijdens de vertoningen op het Keep an Eye festival was er veel lof voor de productie. Het voelt allemaal een beetje onwerkelijk, omdat ik het proces nog een beetje moet afronden voor mezelf. Maar het is bizar om te horen dat mensen geraakt worden door je film en er met een lach en een traan naar gekeken hebben. Dat is waar ik het uiteindelijk voor doe.
Inmiddels ben ik bezig met het schrijven van de volgende producties en wil ik meer ervaring opdoen in de commerciële wereld. Het zou geweldig zijn als ik een balans kan vinden tussen het maken van drama en commercieel werk.
Tekst & foto: Geert Vanmaeckelberghe
