the Greatest Show en Rouge!
Totaalspektakel Harmonieorkest Moesicali Hamme
Verslag: Geert Vanmaeckelberghe
Foto’s: Frank De Dyn
“Bienvenue, de meisjes komen zo dadelijk”! Een in smoking gestoken heerschap met hoge buishoed verwelkomt ons in Parijs. We betreden de foyer waar we onze opwachting maken om straks het spektakel bij te wonen in het Cultureel Centrum Jan Tervaert in Hamme. Aan de ingang werden we al meteen ondergedompeld in de sfeer van amusement, vertier en muziek. We geven onze ogen de kost en zijn danig onder de indruk van hoe Harmonieorkest Moesicali deze foyer heeft omgetoverd in een 19de -eeuwse Parijse wijk. Hier aan de ingang van de nachtclub Moulin Rouge staat iets te gebeuren, zoveel is zeker. Maar eerst klinkt de champagne en worden we verwend met hapjes, accordeon muziek en zoveel meer.
We wandelen langs de Pont d’Amour (waar geliefden van over de hele wereld liefdessloten ophangen) verder naar Montmartre, een kleurrijke maar decadente schilderswijk en nemen onze zitplaatsen in. De voorstelling begint, het orkest zit verscholen achter het gordijn en op de bühne spelen professionele acteurs hun schitterend spel. Een wondermooi samenspel tussen Santine (gespeeld door Lien Van Den Bossche) en het orkest volgt. Santine is de ster van de Moulin Rouge en droomt van een grootse carrière. Haar ambitie maar ook haar kwetsbaarheid zijn voelbaar in de prachtige combinatie van haar zang en muzikaal spel van het orkest. “Op een dag vlieg ik uit” (One day i fly away) ontroert meteen het talrijke publiek. Acrobaten Stephanie en Yannick van Wolk visualiseren dit alles met adembenemende en perfecte luchtacrobatie. Van bij aanvang heeft deze productie het publiek mee en dat zal tijdens de hele voorstelling niet meer veranderen.
Liefde is magie en dat is zo in de hele wereld. Van Zwitserland tot in India. Het orkest schakelt moeiteloos over, muzikanten voeren de arrangementen vlekkeloos uit. Begeleid door magische tonen worden we van Hamme naar het betoverende India gevoerd. Een uitgebreide ode aan de liefde volgt. Liefde is alles, liefde is magie, all you need is love. In the name of love, don’t leave me this way. We should be lovers and that is a fact, not yust for one day. One day i’ll fly away. We could be hero’s! I will always love you, …
De grote bühne wordt in zijn totaliteit gevuld. Dansgroep Flow Dendermonde, Moevit Dans & Fitness performen up tempo, sierlijk en krachtig met een totale beleving tot gevolg. Het publiek wordt verwend, alle zintuigen bespeeld.
“If i Should Die” is een original uit de film. Met “Liefde die alles overwint” krijgen we alweer een samenspel van zangers met orkest en wat voor één. Santine die lijdt aan de verborgen ziekte tuberculose valt flauw. Zang en instrumentarium, muziek en beeld sluiten naadloos bij elkaar aan. Alles onder de kundige leiding van dirigent Filip Van Damme. Hij leidt de productie sinds de start met meesterlijke hand. Aanzetten instrumenten, het inzetten van de eerste noot. Alles gemillimeterd en juist. Hierdoor krijgen we een continue doorloop programma die nooit hapert, suddert of beeft. De spanningsboog wordt nooit onderbroken. Deze voorstelling vol passie, emoties en plezier, kent slechts één richting en die is voorwaarts. Het genoegen van regisseur Jaak Lema moet groot zijn.
Deel één wordt met “Like a Virgin” (Madonna) feestelijk en groots afgesloten. Alle spelers, dansers en acteurs bezetten het podium en ook de trommelaars in schitterende vermakelijke pakken krijgen hun deel. Had ik al gezegd dat deze productie zich door een magnifieke kostumering laat opmerken? Na de pauze schieten we uit de startblokken met de French Cancan. Geen verplicht nummer maar een trefzekere uitvoering die het publiek zich wel laat gevallen. Wat ik op dat moment nog niet weet is dat het tweede deel ijzersterk is van begin tot einde.
Van op onze zitplaatsen (onderaan aan de uiterste zijkant) hebben wij geen totaalbeeld op het orkest. We zien enkel de eerste rij muzikanten en het rechter gedeelte van de harmonie met onder meer de slagwerkers is voor ons onzichtbaar. Maar horen doen we overduidelijk en dat alleen is genieten. Het nummer “Voor altijd aan mijn zij” etaleert de kracht en de virtuositeit van de harmonie. Kippenvel is mijn deel. Deze muzikanten weten wat samenspel, tempo en dynamiek inhoudt en volgen in blok de hand van de meester. In dit totaalspektakel met dansers, acrobaten en acteurs, beperkt de rol van het orkest zich tot het kwaliteitsvol muziek maken. De inbreng van de trommelaars, het zijwaarts bewegen over het podium door de trombones en het in koor roepen van de vraag “Maharadja” halen de muzikanten voorzichtig uit hun gewone doen. Die interactie had wat mij betreft iets meer mogen zijn.
“Roxanne” van The Police gaat over een man die verliefd wordt op een prostituee en is geïnspireerd door de prostituees die de bandleden in Parijs zagen bij hun hotel. De tekst beschrijft zijn verlangen om haar te redden en zijn liefde voor haar, terwijl hij haar overhaalt om “het rode licht niet aan te doen”. Een meer dan toepasselijke song die hier onmogelijk kon ontbreken. Tegenover een fantastisch rood decor wordt deze song ontroerend en groots tegelijk uitgevoerd. Rood is ook de kleur van het kleed dat Santine hierbij draagt. Een zeer groot dansensemble vult het podium. Veel klarinetten en dreigende bassen benadrukken de dramatiek onder de trefzekere slagen van het paukenwerk. “Ik maak een ster van jou” het verlangen, de spanning wordt aangesterkt door acrobatie. Alweer kippenvel! Na de laatste pas, de laatste noot volgt gejuich & gefluit, het publiek dankt en ontlaadt.
Maar wat er ook gebeurt “the Show Must Go On”! Choreografie met hoge ladders geven de voorstelling niet enkel ruimte in de breedte maar ook in de hoogte. Forse kerels met spierballen bouwen mensentorens. Muzikale balans, dynamiek in spel wordt afgewisseld met solistisch werk en heersende trompetten. Fijne afwerking in de dans.
Met deze productie waarmee het orkest mee dingt om de titel van de prestigieuze VLAMO Award binnen te halen, ging Harmonieorkest Moesicali een bijzonder grote uitdaging aan. Meer dan 2.000 mensen woonden de voorstelling bij en lieten zich betoveren door een totaal wereld vol magie. De verdienste is groot, een dergelijke spektakel uitbouwen vergt moed, inzicht en volharding. Moesicali liet zich omringen met sterke partners uit niet alleen het professionele entertainment landschap maar ook uit de amateurbeoefening. En het mag gezegd, ook zij (dans, acrobatie, fitness, muzikanten) kweten zich uitstekend van hun taak. Iedereen kende individueel de rol die uitgevoerd moest worden.
Wat blijft is het verhaal over de wereld.
Het verhaal over de mensen.
Maar bovenal over de liefde.
Wat is de wereld zonder deze levensles?
Chapeau!
