Dit WMC roept bij mij andere gevoelens op als al die jaren daarvoor. Vanaf 1978 ben ik als instructeur van K&G Leiden en de Rijmondband Schiedam nauw betrokken geweest bij het WMC. In 1993 was dat de laatste keer met de Rijnmondband en in 2005 met K&G Leiden.

Ik ben nauw betrokken geweest bij diverse openingsmanifestaties en programma onderdelen zoals een grote taptoe tijdens het WMC in 1989. Dit in samenwerking met Jaap Koops, Cris Bos en voor een hele generatie een oude bekende, Jack Schiffelers, die in 2005 zijn taak als stadionspeaker heeft neergelegd.

Overgang naar Kaalheide
Tijdens de overgang van Kaalheide naar het Rodastadion deed zich een ingrijpende verandering voor. Vooral het al oude bekende rondje op de sintelbaan werd vervangen door een parcours waar verschillende disciplines tijdens het marcheren uitgevoerd moeten worden. Zelf heb ik in een animatie de loop van het concours in twee modellen bij het WMC mogen presenteren, dat heeft geleid tot wat nu in de reglementering is vastgelegd. De marsparade werd als derde onderdeel toegevoegd en bleek de eerste keer al een groot succes te zijn.

Appelen met peren vergelijken
Omdat vaak appelen met peren worden vergeleken zijn ook de reglementen voor de showwedstrijden een grondige vernieuwing ondergaan. Corpsstijl en Showbandstijl werden ingevoerd waardoor 2 aparte groeperingen ontstonden bij wie van ieder de specifieke kenmerken apart onder het licht werden gehouden. Na de uitslagen in 2005 heb ik analyse gemaakt om duidelijk te maken waar nu de verschillen liggen. Jammer genoeg is in ondanks mijn aandringen hier verder weinig aandacht aan besteed.

Niet alleen denken aan mooie dingen
Een WMC is niet alleen terugdenken aan alle mooie dingen die je hebt mee gemaakt maar ook droefenis, zoals het overlijden van Nico de Jeu die tijdens het WMC in 1989 ernstig ziek was en dolgelukkig met het behalen van de hoogste onderscheiding tijdens marswedstrijd een halfjaar later overleed. Vorig jaar, na een ongeneselijke ziekte moest K&G afscheid van een van zijn coryfeeën. Joop Peters, Met wie ik samen met Nico een drie-eenheid vormde en waar Nico een van de mensen was die K&G een totaal ander gezicht heeft gegeven. Niet voor niets is de grote zaal in het K&G gebouw de “Nico de Jeu zaal” gaan heten. Tijdens een van de laatste gesprekken toen Nico zijn einde voelde naderen hebben Joop en ik aan zijn bed gezeten. Nico vroeg ons een waardige opvolger voor hem te zoeken en verzocht ons contact op te nemen met Peter Kleine-Schaars, toen nog trombonist bij de marinierskapel. Het bleek dat Nico een vooruitziende blik had want tot op de dag van vandaag is Peter een autoriteit bij K&G die door zijn kennis van het orkest het uiterste uit zijn mensen weet te halen en dit ook te waarborgen.

1978
In 1978 was het de eerste keer dat wij met K&G aan het WMC deelnamen, nadat zij in 1966 voor het eerst toen nog Wereldkampioen voor Drumbands waren geworden.
K&G bestond toen nog uit 3 afdelingen, tamboers, een koperafdeling en een fluit afdeling die afzonderlijk en in mindere maten ook gezamenlijk marsen uitvoerde.
In die tussentijds sinds 1975 zijn Nico de Jeu, Joop Peeters en ik zelf als instructeurs aangetreden bij K&G. Wij zijn toen geleidelijk de vereniging om gaan vormen naar een volledige chromatische bezetting. Daar waar het koper in G_D was gestemd en de pijperfluiten niet volledig chromatisch waren gestemd werden deze instrumenten geleidelijk aan vervangen en werden Saxofoons en baritons toegevoegd. Het is de grootste verdienste van Nico de Jeu geweest die dank zij zijn doorzettingsvermogen het de arrangementen die hij voor de muzikanten als het ware op het lijf schreef dat K&G is geworden wat het thans nu is.

Mijn eerste WMC gevoel
In 1977 kwam dan ook bij ons het eerste K&G gevoel niet winnen maar mee doen, en dat zowel op de mars als op de show. Een speciaal gehuurde trein bracht ons en de vele supporters non-stop naar Kerkrade en terug. Dit WMC was voor ons en de leden een moment van bezinning of de ingeslagen weg de juiste was. Het gevolg hiervan is geweest dat we onze eisen steeds hoger gingen stellen.

Het daaropvolgende WMC heeft K&G niet deelgenomen omdat wij (Joop Peters, Nico de Jeu en Rinus Vuijk red.) tijdens dat WMC, alle drie met de marinierskapel 3 weken in Londen vertoefden tijdens het Royal Tournement. Een mooie gelegenheid om letterlijk buiten de grenzen te kijken om daar iets van te leren en van toepassing te laten zijn op K&G.

Serieuze poging om te winnen
Het WMC 1985 was een serieuze poging om niet alleen mee te doen maar ook met het hoogste aantal punten huiswaarts te keren. En dat lukte, we kwamen thuis met de hoogste nationale onderscheiding op de marswedstrijden. Toen kon je nog een vaandel halen op nationaal en internationaal niveau. Dat jaar was erg spannend om dat we in een van de eerste weekenden optraden en gelijk hoogste waren, dat bleef zo tot de laatste dag. Wij zijn toen met een groot deel van het korps naar Kerkrade getogen omdat het mogelijk was dat we als winnaar uit de bus zouden komen en dat bleek inderdaad het geval vreugde alom.

De daaropvolgende jaren deed zich het ene naar het andere succes voor, niet alleen de instructie maar ook de vereniging en het hele Leidse volk steunde ons in het streven zo goed mogelijk voor de dag te komen. Men ging naar bed met K&G en stond er mee op met een doel voor ogen dat vaandel naar Leiden halen.

K&G en Pasveer
In 1989 behaalde K&G het hoogste aantal punten op de mars en Pasveer presteerde het zelfde op de Show. In 1993 was het stuivertje wisselen en behaalde K&G het hoogste aantal punten op de Show en Pasveer op de mars. Gezamenlijk marcherend en spelend hebben wij toen ons ererondje op Kaalheide gemaakt. In 1997, 2001 en 2005 behaalde K&G op beide onderdelen het hoogste aantaal punten en nam die jaren steeds 2 vaandels mee naar huis.

K&G gevoel is hardwerken
Als men mij vraagt wat is het “WMC-gevoel”, dan is dat voor mij hard werken, met je vak bezig zijn, mensen, motiveren, evalueren, verantwoordelijkheid jegens elkaar tonen plichtsbesef, maar vooral kritisch op je zelf zijn en je verantwoordelijkheid nemen en vooral naar mensen luisteren en mee laten denken waar je mee bezig bent. Als het nodig is hard zijn maar ook begripvol en mensen overtuigen maar vooral voor je winnen. En niet te vergeten kennis van wat van je wordt verwacht dat zijn de ingrediënten om zelfverzekerd het stadion in te marcheren, weten wat je moet doen, en doen wat van je wordt verlangd.

Mijn laatste WMC
Mijn laatste WMC was een zeer emotionele, omdat ik in 2001 al had aangegeven in 2005 te stoppen heb ik dat laatste jaar naar het WMC toe geleefd als nooit tevoren, niets hebben wij mijn collega’s en ik zelf aan het toeval over gelaten, elke repetitie werd geanalyseerd en besproken. Zelfs risico factoren werden berekend op punten die nadelig zouden kunnen uitvallen. Vooral de mars, en in het bijzonder de laatste bocht bleek een groot risico, alles wat in het nadeel zou werken hebben we tot op het bot beoefend en zelfs analyses gemaakt wat daarvan het nadeel zou kunnen zijn.

Al die inspanning heeft geresulteerd in een prachtig resultaat en een heel mooi afscheid van het WMC in 2005. De gevoelens die toen door mij heen gingen zal ik nooit vergeten. Als eerste het schitterend gespeelde koraal voor John Kluts, die alle succes van K&G heeft mee mogen maken tot dat hij begin 2005 overleed. Met zijn Trombone voor het orkest liggend speelde de jongens, sommige met tranen over hun wangen, ter ere van John. Een K&G-er in hart en nieren waarvan zijn gemis niet duidelijker kon worden benadrukt. Daarna de ontlading tijdens de prijsuitreiking en de vreugde zijn voor mij de momenten die ik nooit meer zal vergeten, in hoop dat K&G voort gaat op de ingeslagen weg, waar in 1975 het fundament voor gelegd is.

Hoe ver is K&G
Als men vraagt “…hoever is K&G?” en “…heb je de show al gezien?”, dan moet ik tot ieders verbazing nee zeggen, niet omdat ik geen interesse heb maar omdat ik van mening ben dat mijn collega’s in alle rust zich moeten kunnen voorbereiden. Ik wil niet als een mastodont mij met allerlei zaken of mijn mening geven als mij dit wordt gevraagd. Ik verheug mij op het eindresultaat en laat mij a.s. zondag verrassen. Het enige wat ik hier nog aan toe wil voegen is, dat ik hoop dat K&G op zijn minst hun noeste arbeid en tomeloze inzet wordt beloond en zij met een vaandel naar Leiden teruggaan.

Ik wens alle deelnemers het komende weekend het allerbeste toe en datgene woorden beloont waar zij maanden hard voor hebben gewerkt.

Met vriendelijke groet,

Marinus Vuijk