Vrijdag 29 oktober 2023 betraden wij evenementen locatie Ahoy te Rotterdam met een zweem van nostalgie. Hier stond ik in 1979 als (tiener) muzikant van Showband Willen Is Kunnen op de bühne. Eind zeventiger jaren braken we door in Nederland en Taptoe Ahoy was een optreden die kon tellen. Een vriendelijk onthaal valt ons te beurt. We krijgen meteen een veteranen bloem opgespeld. Hier staat iets te gebeuren, onze nieuwsgierigheid is gewekt. Deze editie staat in het teken van een Royal Salute naar ZM Koning Willem Alexander die dit jaar 10 jaar op de troon zit. Toporkesten uit Nederland en uit bevriende koninkrijken staan op de affiche. Dit verslag is geen weergave in detail, we blikken terug op enkele van de vele optredens.
De taptoe wordt groots ingeblazen, de hal is omgetoverd tot een professioneel belicht en omkaderd geheel. Wat meteen opvalt is het decor dat opgebouwd is middels een reusachtig screen dat haarscherp en kleurrijk beelden weergeeft die steeds toepasselijk zijn op de aan de gang zijnde show. Soms ook bewegende beelden maar steeds doordacht en met de grootste zorg uitgekozen. Wat een absolute meerwaarde!
Fanfare Bereden Wapens is gedecimeerd tot 22 muzikanten maar speelt heerlijk, feilloos met steeds een prachtige sound. De Genietroepen vieren hun 275 jarig bestaan en dit wordt op een gevarieerde en historisch verantwoorde manier uitgebeeld. Meer dan geslaagd.
Wat het Nederlandse Politieorkest bracht, blijft bij. Hun concept was opgebouwd rond PTSS (posttraumatische stressstoornis). Dagelijks worden agenten ingezet en bloot gesteld aan diverse moeilijke en gevaarlijke opdrachten. Sommige agenten lijden aan ptss en deze performance doorbrak het taboe en schetste het belang van een goede zorg. Je staat er nooit alleen voor. Deze invalshoek had ik niet meteen verwacht maar kon ik ten volle waarderen. Deze show deed wat kasten vol encyclopedieën over dit onderwerp, nooit zouden kunnen.
De Jordanian Armed Forces Band bracht ons terug naar de bakermat van de doedelzak. Geheel in hun eigen stijl en uniformering en aangevoerd door een keurige maître, charmeerden zij het publiek. Alles werd in uptempo uitgevoerd. Graag had ik in het muziekboek ook een ander ritme gehoord maar dat is een persoonlijke mening.
The Royal Danish Life-guards Corps of Drums & Guards of Honour veroverden meteen mijn hart. Strakke drill, stijlvolle exercitie en hoogstaand trommel- & pijperwerk maakten de uitvoering tot een boeiend geheel. Even dacht ik dat ook de trompetten die om het lichaam hingen zouden bespeeld worden maar dat was niet het geval.
Maar wat het Orkest van de Koninklijke Luchtmacht presteerde sloeg alles. Zij trokken alle registers open en daalden met hun concert percussie-ensemble letterlijk uit de hemel neder! Een jaren ’50 roze Amerikaanse convertible bracht zangeres Shirma Rouse in de house. Door haar prachtige stem en imposant voorkomen, de prachtige en gevarieerde arrangementen en de muzikale uitvoering sloeg het vuur in de pan! Het hebben van een extra paar ogen en oren had hier geen luxe geweest. En wat gedacht van het schitterende spel van de saxofonist? Lieve hemel dit was genieten, warm en intens! Aretha Franklin werd alle eer aangedaan.
De Nationale Taptoe heeft visie en legt ook de link met de amateur muziekbeoefening. Jeugdkorpsen kregen in wedstrijdverband een podium. Wij genoten van Showkorps Jong Excelsior Delft, Junioren Jong Holland Zwijndrecht en de jeugd van Rijnmondband uit Schiedam. Het aanbieden van een interessante clinic voor tambour-maîtres zit eveneens in het totaalpakket. En dat is knap, verbinding leggen tussen defensie en burger, tussen professionelen en amateurs, mooi.
Tevreden en voldaan verlieten wij onze zitjes, het was de lange rit waard.
Succes met de volgende edities en dankjewel voor de uitnodiging.
Tekst & foto: Geert Vanmaeckelberghe
