Het Taptoeseizoen in Nederland zit er (in principe) op. Meer dan 2.000 bezoekers kwamen afgelopen zaterdag naar MartiniPlaza in Groningen voor het toetje van dit bijzondere Taptoejaar. En daarin zagen ze DVS uit Katwijk uitblinken en de Euroband verrassen. En dan hoor ik u zeggen: maar K&G was er toch ook? 

Want laten we in dit artikel vooral credits geven aan de organisatie van Taptoe Groningen. Na een droogte van twee coronajaren, kon ‘eindelijk’ de 30e editie van deze roemruchte Taptoe worden gevierd. Met DVS en K&G (twee shows) stonden er twee absolute toppers op het programma. Het interessante programma werd compleet gemaakt met Gruno’s Postharmonie, Euroband Rotterdam, Takostu Stiens en Showband Urk.

Het woord ‘corona’ hebben we al een tijdje niet genoemd, maar we moeten niet vergeten dat de sector twee jaar op z’n gat heeft gelegen. Gelukkig verliep het seizoen 2022 vrijwel normaal. Veel verenigingen moesten even op gang komen, maar uiteindelijk kregen we een fantastisch WMC voorgeschoteld. Ook in Taptoeland werden mooie evenementen georganiseerd, hoewel je links en rechts wel voelt dat er wat zorgen zijn voor de toekomst.

Gelukkig staat de 30e editie van Taptoe Groningen dit jaar gewoon op de agenda. Als we namens Korpsmuziek.nl binnenkomen (Cor Vosseberg heeft z’n vrouw en moeder meegenomen en Piet van Houten en ondergetekende zijn ook van de partij) worden we alleraardigst verwelkomd door de organisatie. Met een koppie koffie erbij is het ook vooral handenschudden met een aantal bekenden. We hebben d’r allemaal zin in!  En tegelijkertijd vermaken de Utlopers alvast het publiek op de Taptoevloer.

Klokslag half acht is het aan Gruno’s Postharmonie om Taptoe Groningen te openen. Ze doen dat met een mooie harmonisch stukje muziek! Het is een vrij statische en traditionele opening. Helemaal overdonderd raken we niet, maar uiteindelijk heet ladyspeaker Grietina Nowee het publiek welkom! We gaan er toch goed voor zitten!

Euroband Rotterdam
Het is aan de Euroband Rotterdam om als eerste hun show te laten zien. Tijdens het afgelopen WMC zette men op de Mars een mooi optreden neer. Ze behaalden in de Championship Division zelfs bijna een gouden medaille met onderscheiding. Ik was destijds onder de indruk van de muzikaliteit en ik was dan ook best benieuwd naar hun show ‘The Sound of Silence. En die bleek echt verrassend goed! De Euroband begint overtuigend, zeker muzikaal! We krijgen een onvervalste, maar smakelijke, medleyshow voorgeschoteld. Op het moment dat je denkt dat ze te vroeg pieken, wordt precies gas terug genomen. Muzikaal staat het als een huis: fijn ook hoe de twee piccolo’s af en toe er mooi overheen komen.

De Euroband heeft een afwisselend visueel en muzikaal boek. Het samenspel blijft goed, ondanks de risico’s die men bijvoorbeeld neemt voorafgaand aan het stuk silent drill. Of er verbeterpuntjes zijn? De Euroband heeft vooral heel veel potentie. Muzikaal is de show overtuigend, ook als je kijkt naar de individuele kwaliteit. Als ze dat niveau ook kunnen behalen in de (individuele) visuele uitvoering, dan staat er een heel sterke club op het veld. Dat moet kunnen! Want in Groningen liet de Euroband een zeer vermakelijke en kwalitatief goede show zien. Voor mij de positieve verrassing van de avond!

Takostu Stiens
Na de Euroband is het de beurt aan Takostu Stiens. Het is voor mij de zesde keer dat ik deze show zie. Naast mij zit Cor en familie: zij moedigen deze twaalf minuten vooral (klein)dochter Daphne aan. Takostu komt de vloer op met hun nieuwe uniform: ziet er mooi uit, zo met al die lichteffecten! Met Different Timelines krijgen we een scala van verschillende muziekstijlen voorgeschoteld: van Beethoven tot Snarky Puppy.

Over de show hebben we al genoeg geschreven in andere verslagen. Ik mis links en rechts een hoogtepunt: dat échte typische Takostu-moment. Er zitten een paar functionele transities in, waarbij te geforceerd wordt toegewerkt naar een nieuwe figuratie (effect). Hier in Groningen blijkt echter wel dat het programma ‘indoor’ beter tot z’n recht komt. De balans tussen fluiten en slagwerker is prettig en vooral de fluitsectie komt indoor een stuk steviger over. Het fragment van Snarky Puppy klonk nog niet eerder zo overtuigend. Takostu speelt zuiver en dynamisch en de slagwerkers kennen hun plek in de galmbak van MartiniPlaza. Visueel zien we wat schoonheidsfoutjes, maar al met al is dit een van de betere uitvoeringen van de show, die ik dit jaar heb gezien. En het publiek beloont Takostu ook met een flink applaus!
Showband Urk
Door met Showband Urk: ze hebben een hoorbaar flink grote fanclub meegenomen. De muzikanten worden luidkeels aangemoedigd vanaf de hoofdtribune. Met een lekker tempootje komen ze de vloer op. Volgens speaker Grietina gaan we het leven vieren met hun show We Will Survive. Een echt verhaal haal ik niet uit de show, maar het is toch een gevarieerd en vermakelijk programma. Knap hoe men toch een diversiteit aan klankkleur kan genereren met de specifieke jachthoornkorps-bezetting. Ineens hoor je een stukkie Advendo-slagwerk, terwijl je ook een zeer traditioneel stuk jachthoornkorps krijgt voorgeschoteld. Urk, met de vrouwen niet meer getooid in rokken, laat zien dat je ook met deze bezetting met je tijd mee kan gaan. En dat is knap, want het speelniveau is hoog!

Ook voor een stukkie zang draait men de hand niet om. De gimmick met de dames op het bankje blijft leuk: we hebben teruggedraaid hoor! De uitvoering is strak, ook visueel. Eigenlijk zoals je van deze club mag verwachten, want ze leveren! Ook Urk krijgt een behoorlijk applaus van het publiek. En dat is echt niet meer dan terecht.
K&G: Rock Solid
Als laatste club voor de pauze komt K&G het veld op voor hun show Rock Solid. Heerlijke opening: knetterende bassen, mag hier eventjes! We worden meegenomen in een kneiter van een medleyshow: van AC|DC tot Guns & Roses en van Led Zeppelin tot Golden Earring. Alle rockklassiekers komen voorbij.

We krijgen in principe de ‘tweede show’ van K&G voorgeschoteld, maar stiekem vind ik dit programma veel leuker en interessanter dan de WMC-show. Ik had echt heel graag een opgepluste versie (muzikaal en visueel er een stapje bij) van dit programma gezien in Kerkrade. Voor mij een veel volwassener, stoerdere en interessantere show! Lekkere muziek, prima choreografie. Gewoon een goede show!

Overigens valt nu wel op dat K&G niet helemaal compleet is: we tellen slechts een lid of 50 (en dat zijn er flink wat minder dan de 70 die we op het WMC zagen).
PAUZE
In de pauze krijgen wij vanuit de organisatie een drankje aangeboden vanuit de genodigdenruimte met zicht op de vloer. Het publiek kan de vloer op, waar de Utlopers het publiek ook vermaakt. We kijken terug op een prima eerste deel van de Taptoe. Maar: de verwachtingen voor het tweede deel zijn ook hooggespannen. DVS Katwijk
Zo snel als de vloer volliep met bezoekers, zo snel zijn ze er ook weer vanaf. En ineens staat DVS op het Groningse beton. Het tempo zit er bij de regie flink in! DVS brengt hun fantastische show Seasons, goed voor een tweede plek tijdens het WMC.

Potjandriedubbeltjes: WAT EEN SHOW! Ik heb gewoon amper aantekeningen gemaakt. Van het begin tot het einde levert DVS gewoon pure kwaliteit (en daar mag je dan toch ook van genieten?). Van het technisch uitdagende Flight of the Bumblebee tot het jazzy Summertime: elk nootje is raak. Overtuiging in MJ’s They don’t Care about Us. Mooie solo’s, sterk slagwerk. Complimenten voor de trombones en de houtsectie in Summertime. Dynamisch, sfeervol, uitdagend. Muzikaal uitmuntend. De show is voorbij voor je er erg in hebt.

Het programma was in Groningen visueel ook van hoog niveau. Ondanks een paar gaten (ook hier) staan de figuraties er strak op. Ook het individuele uitvoeringsniveau was hoog. DVS laat ons vanavond zien waarom ze in Nederland er met hun show boven uitsteken. Met kop en schouders. Het kippenvel stond me op de armen. En niet alleen bij mij. Een verdiende staande ovatie van een veel te klein deel van het publiek. Blijven Groningers hè. Die gaan niet zo snel staan. Toch: een klasse-optreden van DVS!

DVS stak er op deze zaterdagavond echt met kop en schouders bovenuit! Zo bleek.

K&G: The Show Must Go On
En dan K&G met hun tweede optreden van de avond. Ze gaan vanaf het begin volle bak. De show is geschreven om het publiek visueel en muzikaal te overdonderen. Het basisniveau in de uitvoering is hoog: K&G scoort altijd wel een 8. En dat was vanavond niet veel anders. De Groningers smulden ervan. Maar een staande ovatie: dat werd ‘m niet.

Een achtje dus. Knappe prestatie. Maar op een toptaptoe als Groningen verwacht je een tien. Een korps dat boven zichzelf uitstijgt (zoals DVS vanavond). De kleine bezetting draagt daar niet aan bij. Het slotfiguur, een gevulde driehoek, is niet meer heel herkenbaar. Bepaalde elementen vanuit de WMC-uitvoering worden niet getoond. Waar was het Aladdin-kleedje bij de opmars? Waar waren de rifles? Waarom krijgen we niet een volledig programma te zien? Op individueel niveau mankeerde er vanavond ook wel wat aan. Alsof niet iedereen in staat was tot het afleveren van een fatsoenlijke prestatie.

Door K&G meteen na DVS te programmeren viel (misschien wel voor het eerst dit jaar) op dat het Leidse programma zoveel minder gelaagd is (visueel en muzikaal) dan de voorganger tijdens deze Taptoe. Je mist de dynamiek en nuance die DVS wel laat horen. Kwaliteit heeft K&G in overvloed, maar je hebt toch het gevoel dat er qua design veel meer visuele en muzikale diepgang uit deze groep te halen is. Het viel me vandaag gewoon tegen! Je hoopt op een mooie complete club, een volwaardige show en een topprestatie, ook op individueel vlak. Vandaag was het in meerdere opzichten ondermaats.

Gruno’s: Marsmuziek
Door naar het volgende programma-onderdeel. De Taptoe heeft onlangs onder vaste bezoekers een enquête gedaan en daaruit bleek dat men meer marsmuziek wilde horen. En dus laat Gruno’s Postharmonie ons drie stevige marsen horen: de handjes gaan op elkaar bij het traditioneel gezinde publiek. Zelf had ik het fijner geweest als dit onderdeel was verwerkt in de finale of als dit tussen K&G en DVS (als afsluiter) was geprogrammeerd. Ik ben dan ook minder van de heel traditionele marsmuziek.

Grande finale
Inmiddels zijn we aanbeland bij de grote finale. Daarin zorgt DVS met een finale koraal-stuk (Nearer, my God, to Thee) voor kippenvel. Mooi is de gezamenlijke uitvoering van Blijf bij mij Heer door de deelnemers én een aantal vrijwilligers van de organisatie die van zich laten horen. Na een mooi Taptoesignaal, eveneens van een vrijwilligster, is het tijd voor het Wilhelmus. Leuk dat de vrijwilligers bij deze jubileumeditie een podium krijgen.

Eén voor één gaan de korpsen af. Showband Urk krijgt flink wat complimenten van Grietina. Takostu steelt nog even de show met een stukkie Marsparade. De Euroband is volgens speaker Grietina terug van een beetje weggeweest. K&G gooit er nog even een stevige mars in en dan verzorgt DVS met The Imperial Seahawk nog even het toetje van deze Taptoe.

De schouders eronder
De organisatie van Taptoe Groningen heeft er alles aan gedaan om het publiek een fantastische avond te bezorgen. En dat werd het. Mede dankzij alle deelnemers die van het publiek nog een staande ovatie krijgen in de finale. Het overgrote deel van de deelnemers haalde het beste in zichzelf naar boven en daarmee werd het seizoen voor hen waardig afgesloten. Dat mag je ook verwachten. Natuurlijk op elk moment, maar Taptoe Groningen is een mooi podium om aan een groot publiek te laten zien wat het niveau in Nederland kan zijn. De deelnemers aan zo’n taptoe vervullen een rol als schoolvoorbeeld van wat je kunt bereiken. Daar wordt men goed voor betaald en daar staat iets tegenover… Ik vind dat je iets meer mag verwachten van sommige toppers. Op sommige vlakken zou het niet verkeerd zijn om eens in de spiegel te kijken.

Los hiervan hebben we genoten van deze 30e Taptoe Groningen, net zoals het grote publiek. We willen de organisatie van Taptoe Groningen dan ook bedanken voor een prachtige avond! We hopen volgend jaar terug te mogen keren bij de 31e Taptoe Groningen.

Verslag: Matthijs van Houten